Danas je 96 godina od rođenja narodnog heroja Jugoslavije

Na svijet je došla u selu Belanovici kod Ljiga. Bila je hapšena, maltretirana, poslata u logor i na kraju – strijeljana.

 
Poslije završene male mature, Drinka je upisala Učiteljsku školu u Beogradu, ali je iz nje bila izbačena jer je pripadala krugu revolucionarne omladine i bila članica Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Potom je prešla u Užice, gdje je 1937. godine završila tamošnju Učiteljsku školu. Tokom školovanja u Užicu, takođe je učestvovala u radu revolucionarne omladine.
 
Kada je u jesen 1938. godine na gradilištu željezničke pruge Kuršumlija-Priština, inženjer Vojo Jeremić formirao prvu partijsku ćeliju, na osnovu odobrenja Mjesnog komiteta KPJ za Niš, Jeremić je u partijski rad uključio i Drinku, jer je već bila član KPJ. Krajem 1939. godine, u Kuršumliji je održana Partijske konferencije, kojoj su prisustvovali Milinko Kušić i Svetozar Vukmanović, a na kojoj je Drinka govorila o kulturno-propagandnom radu.
 
Poslije Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, 1941. godine, Drinka je ostala u Kuršumliji. Poslije njemačkog napada na Sovjetski Savez, 22. juna, otpočela su masovna hapšenja komunista. U prvoj grupi komunista u Kuršumliji, među kojima je bio i Nikodije Stojanović Tatko, bila je uhapšena i Drinka. Uz pomoć, jednog policajca, koji je bio simaptizer Komunističke partije, Sreten Mladenović Mika, sekretar Okružnog komiteta KPJ za Niš, uspio je da oslobodi Drinku iz zatvora.
 
Ubrzo po puštanju iz zatvora, Drinka je bila ponovo uhapšena, i s grupom ostalih zatvorenicika, poslata kamionom u pravcu Niša. Uz put je na jednoj krivini uspjela da pobjegne - iskočivši iz kamiona u pokretu. Njemci su pucali za njom, ali je ona uspjela da stigne na planinu Jastrebac, u Štab Topličkog partizanskog odreda.
 
Krajem avgusta 1941. godine, Štab odreda dobio je zahtjev Okružnog komiteta KPJ za Niš da Drinka pređe u okupirani Niš, zbog preuzimanja rada partijske tehnike Komiteta.
Drinka je ilegalno živjela u okupiranom Nišu sve do aprila 1942. godine, kada je bila uhapšena. Početkom aprila, Gligorije Diklić i Vasilije Buha su bili uhapšeni, ali su tokom sprovođenja u policiju uspjeli da pobjegnu.
 
Gligorije je tada otišao u ilegalnu partijsku tehniku i zamolio Drinku da ode i kod jedne drugarice i nabavi mu ilegalnu legitimaciju sa kojom bi napustio Niš. Dok je bila u potrazi za legitimacijom, na ulici ju je prepoznao jedan trgovac iz Kuršumlije, i prijavio je četnicima Koste Pećanca. Četnici su je uhvatili i odveli je u Upravu policije, gdje su je tokom saslušavanja podvrgli batinama.
 
U drugoj polovini aprila 1942. godine Drinku su prebacili u Beograd, u Specijalnu policiju, gdje su nastavili saslušavanje i batinanje. Pošto od nje ništa nisu mogli ništa da saznaju, poslali su je u Banjički logor. Tu se srela sa mlađom sestrom Darinkom Darom, koja je bila uhapšena aprila iste godine, ali na drugom dijelu Srbije. Dara je bila kurir Glavnog štaba NOV i PO Srbije, poznata po nadimku „Plava Vera".
 
Obje sestre Pavlović streljane su u maju 1943. godine na stratištu u Jajincima. Drinka je streljana 14, a Darinka 25. maja. Odlazeći na strokeljanje, 14. maja tješila je drugarice iz logora i molila ih da je neispraćaju sa suzama. Strijeljana je zajedno sa Jelenom Ćetković, Olgom T. Jovanović, Olgom M. Jovanović, Slavkom Đurđević-Đuričić, Kristinom Kovačević i drugim logorašicama.
 
Posle oslobođenja, u rodnom selu Belanovici sestrama Pavlović je podignut zajednički spomenik, a Drinkino ime u Beogradu nose - osnovna škola, u Kosovskoj ulici i Dom za djecu bez roditeljskog staranja, u ulici Koste Glavinića.