4 TAJNE koje leže ispod ulica grada Moskve

Bunker 42

Nalazi se u blizini stanice metroa „Taganska“, a izgrađen je 1950-ih, u jeku Hladnog rata. Ulaz u bunker je zaštićen betonskom pločom debljine 6 metara skrivenom iza lažne kuće iz 19. veka. Ovo podzemno sklonište nalazi se na dubini od 65 metara, na istom nivou kao kružna linija moskovskog metroa, i visoko je kao zgrada od 17 spratova.

U vrijeme kada se SSSR pripremao za Treći svjetski rat, niko nije mogao da zamisli da se ispod jedne obične male zgrade u maloj moskovskoj ulici krio komandni punkt strateške avijacije, smješten u podzemnom skloništu.

Kompleks se prostire na više od 7000 kvadratnih metara i sastoji se od 4 sistema tunela. Objekat je građen kao sklonište za komandu dalekometne avijacije i posjedovao je infrastrukturu i opremu za zadovoljavanje osnovnih životnih potreba, tako da je mogao da služi kao komandni centar u slučaju nuklearnog napada na Moskvu. Temperatura vazduha u bunkeru je 16 stepeni.

U Bunkeru - 42 je 2006. otvoren Muzej Hladnog rata. Muzej je interaktivan: posjetioci mogu da probaju sovjetsku uniformu i dodirnu oružje iz tog vremena, da u šljemovima i zaštitnim odjelima prošetaju nekada tajnim tunelima, da se oprobaju u ulozi veziste, ili da „lansiraju“ nuklearne bojeve glave pritiskom na čuveno „crveno dugme“.

Staljinov bunker

Takozvani „bunker Josifa Staljina“ nalazi se nedaleko od stanice metroa „Izmajlovska“. Ovaj objekat je sagrađen 1930-ih.

Planirano je da bude rezervni komandni centar Vrhovnog komandanta Sovjetskog Saveza. Tunel dug 17 kilometara povezuje bunker sa Kremljom.

Staljin je u ovom bunkeru boravio krajem novembra i početkom decembra 1941. Tu je donio odluku da se Moskva ne smije napustiti i da se po svaku cjenu mora braniti.

Od 1996. Staljinov bunker je pretvoren u muzej i mogu da ga obiđu svi koji to žele. Ovaj podzemni objekat je relativno mali.

U njemu se nalaze samo najneophodnije prostorije: sala za sjednice, radni kabinet, sobe za odmor, kabinet generalštaba, prostorije za obezbjeđenje i trpezarija.

Negljinka, moskovska rijeka ponornica

Negljinka je lijeva pritoka rijeke Moskve. Duga je 7 i po kilometara, a u ljetopisima se prvi put pominje kada i Moskva, 1147. Negljinka izvire na površini, u rejonu Marjina rošča, zatim kao ponornica protiče ispod centra grada, pa ponovo izvire kod Aleksandrovskog parka i uliva se u rijeku Moskvu kroz širok kameni otvor na obali koji se vidi sa Velikog kamenog mosta.

Skoro cijelim svojim tokom Negljinka protiče kroz uzak kameni tunel nalik na cijev. Početkom 19. vijeka njen tok je kanalisan kolektorom.

Jedna privatna kompanija organizuje obilaske dijela podzemnog toka Negljinke.

Međutim, dešava se da se dogovoreni obilasci u posljednjem trenutku odlažu zbog kiše, jer tada poraste nivo vode u rijeci.

Rijeka Negljinka važi za jedno od najtajanstvenijih i najmističnijih mjesta u Moskvi: avanturisti i istraživači moskovskog podzemlja tvrde da u ovom tunelu često doživljavaju priviđenja.

U kameni tunel se ulazi kroz kolektor koji se nalazi u rejonu stanice metroa „Sretenski bulevar“.

Sjanovski kamenolomi

Sjanovski kamenolomi se nalaze u Podmoskovlju, nedaleko od sela Starosjanovo. Iz ovih kamenoloma potiče krečnjak koji je u prošlosti korišćen za izgradnju tvrđava i hramova „belokamene“ Moskve. Sjanovski kamenolomi su otvoreni u 17. vijeku.

U sovjetskom periodu kamen iz ovih kamenoloma koristio se za ojačavanje pista za poletanje, tokom Drugog svjetskog rata tu je bila smještena vojna bolnica, a poslije rata seizmološka stanica.

Gradskim pejzažom Moskve dominira sedam oblakodera - „Staljinovih sestara“ - čuvenih simbola sovjetske moći.

Međutim, ova zdanja su samo „vrh ledenog brijega“: ispod njih, kao i ispod većine drugih zgrada u Moskvi, nalazi se čitav podzemni grad.

Ulazi u Sjanovske kamenolome su zatvoreni 1974. U to vrijeme sistem podzemnih prolaza bio je dug preko 90 kilometara.

Grupa entuzijasta je 3. jula 1988. ponovo otkopala i otvorila jedan od ulaza u Sjanovske kamenolome, koji je, zahvaljujući mještanima iz okoline i stalnim posjetiocima, renoviran 2007.

Stalni posjetioci Sjanovskih kamenoloma sebe nazivaju „sistemščiki“, po uzoru na nekada jak sovjetski hipi pokret.

U ovim podzemnim tunelima i prolazima razvila se svojevrsna subkultura sa svojim pravilima, mitovima i ritualima.

Tuneli Sjanovskih kamenoloma nalaze se na dubini od 25 do trideset metara, a njihova visina varira između 0,4 i 3 i po metra.

Temperatura u kamenolomima se kreće od 7 do 10°C.

Do ulaza u Sjanovske kamenolome možete stići autobusom br. 439. Vožnja od stanice metroa „Domodedovska“ do autobuske stanice „Pošta“ traje oko 35 minuta.

Izvor: ruskarec.ru