Najmiliji ga se odrekli, uzeo je kredit i postao prvak: Kada budem šampion, nemojte me tražiti - tad vas više neću poznavati!

Tokom brzog ulaska u jedan zavoj, Lauda je izgubio kontrolu nad svojim bolidom zabivši se u zaštitnu ogradu. Njegov bolid se odbio i zapalio, a potom se još jedan bolid zabio u Laudin Ferrari koji je već bio u plamenu. U prvi mah nije djelovalo da je Lauda zadobio teške povrede, ali se kasnije ispostavilo da je pravo čudo što je preživio. Bile su to teške opekotine lica, a njegova pluća su bila poprilično oštećena jer je dugo vremena udisao otrovne gasove gorućeg bolida. Problem je predstavljala i kaciga koja se zbog visoke temperature počela topiti. Lauda je nakon nekoliko sati pao u komu. Krv mu se zatrovala od udisanja otrovnih gasova, a čak mu je i sveštenik očitao posljednju pričest kada je pao u komu. Čudom se izvukao iz nje, odnosno Bog ni ovog puta nije iznevjerio šampiona.

Iako su mnogi bili uvjereni da neće preživeti, samo šest sedmica poslije, sa šavovima na glavi, Niki Lauda vratio se "u igru", stigavši četvrti na cilj u trci za Veliku nagradu Italije. Jedinstvena snaga volje vratila ga je u život i u Formulu 1 a na licu i tijelu ostali su mu trajni ožiljci od nesreće. Bio je sličniji strašilu nego čovjeku. Poslije je otkrio i to da je upravo James Hunt probudio u njemu takmičarsku životinju koja mu nije dozvoljavala da leži u bolovima i da se oporavlja, nego da ide na stazu i da se takmiči s kontraverznim britanskim playboyem.