Ovako je o popisu iz 1991. govorio Radovan Karadzić

Višesedmično pozivanje najviših predstavnika RS-a,  predvođenih predsjednikom, Miloradom Dodikom, o odbacivanju i neprihvatanju rezultata popisa stanovništva, BiH je uvuklo u svojevrsnu krizu koja se sa entitetskog prenijela i na državni nivo. U suštini, današnja sjednica NSRS nije ništa drugo do dolijevanje ulja na vatru, prilika za dodatni pritisak na srpske predstavnike koji djeluju na državnom nivou i u državnim insittucijama BiH, odnosno jačanje pozicije vladajuće većine u RS uoči lokalnih izbora.

S druge strane, ono što dolazi od Dodika, a čemu se sve glasnije pridružuju Mladen Bosić ili Mladen Ivanić neodoljivo podsjeća na upozorenja i „preporuke“ Radovana Karadžića iz 1991. o neprihvatanju i neovjeravanju rezultata popisa u Skupštini RBiH. Takvi njegovi istupi, tretirani su i tokom haškog procesa koji se vodio protiv ovog osuđenog ratnog zločinca, a na kojem su svjedoci Tužiteljstva milimetaraski precizno detektovali Karadzićevo nepriznavanje popisa, dovodeći ga u vezu sa kasnijim stvaranjem srpskih enklava i opština, kao i protjerivanjem nesrba sa tih područja. Novi. ba donosi pisani isječak sa jednog od haških ročišta (17.06.2011.) na kojem se pojavila vještakinja Dorothea Hanson koja je obrazlagala tezu Tužiteljstva o sistematskom izgonu i raseljavanju nesprskog stanovništva iz onih dijelova BiH koji su bili pod kontrolom bosanskih Srba. 

Hanson: 

„Poslanici su sačinjavali republičku skupštinu bosanskih Srba na  republičkom nivou, koji su, kao što sam rekla, uspostavili organe bosansko - srpske države. Ali reći da su oni jedina vlast, to ignoriše kompletnu opštinsku strukturu, kao i Vladu Republike Bosne i Hercegovine. Tako da ja ne mogu da se  složim s tim da su samo poslanici SDS-a u skupštini bosanskih Srba jedina vlast ..... „

Karadžić:

„ Uz moju primedbu da... uz moju primedbu da popis iz 1991.  godine nije zvaničan, nije verifikovan u Skupštini jer smo i mi imali velike primjedbe na falsifikovanje.“
 

Rečeno, kako se to i vidi, neodoljivo podsjeća na ono što danas, kao poruka, dolazi iz Banjaluke i sve je samo ne konstruktivan pristup rješavanju problema. Ili, ako hoćete sve to je daleko bliže karadzićevskom, separatističkom, nego bh. dejtonskom modelu (su)života u BiH.