Duga historija muslimana i kršćana u zajedničkim ubijanjima

1683.godine velika Otomanska vojska bila je ispred kapija Beča. Nekoliko stoljeća kasnije, opsada I presudna bitka koja se tu desila bit će definisana kao sukob civilizacija- u to vrijeme su snage islama zaustavljene pred bedemima kršćanstva. 

Napad Osmanskog carstva bio je koordinisan sa francuskim kraljem Lujem XIV. Međutim, više od pola vojnika koji su željeli da osvoje austrijsku prijestonlicu bili su sami kršćani. Tu su bili i Grci, Armenijci, Mađari, Bugari, Rumuni i Srbi, koji su se borili protiv Arapa, Turaka, Kurda i ostalih naroda u redovima Osmanlija.

Jedna od glavnih ličnosti koja se pridružila turskoj kampanji bio je Imre Thokoly, koji je bio protestant rođen u današnjoj Slovačkoj, a u isto vrijeme i mađarski nacionalista. Desetine hiljada mađarskih seljaka koji su bili ljuti na grabežljivo ponašanje Katoličke crkve i carske Habsburške dinastije u Beču okupili su se oko parole koju je propagirao Thokoly. Njegov savez sa Osmanlijama omogućio je veoma brzi turski marš kroz austrijsku prijestonicu.   

To je bio prikaz, kako malo upotreba termina kao što su muslimani I kršćani opisuju skoro beznadežnih, kompleksnih i promjenljivih odnosa, feudalnih saveza, etničkih simpatija kao i historijskih sukoba koji su oblikovali historiju Evrope, napisao je akademic Ian Almond 2009.godine u svojoj knjizi 'Dvije vjere, jedna zastava: kada su muslimani marširali s kršćanima kroz evropska ratišta'. 

Taj osjećaj blijedio je stoljećima i sigurno nije bio očigledan kada je prošle godine jedan drugi mađarski nacionalista - trenutni državni premijer Viktor Orban iznio naslijeđe Osmanskog carstva da opravda zadržavanje sirijskih izbjeglica da pređu mađarske granice.

Moram reći da kada se radi o suživotu u muslimanskim zajednicama, mi smo jedini koji imaju iskustvo s tim zato što smo imali mogućnosti da prolazimo kroz to 150 godina, rekao je Orban prošle godine, aludirajući na period dinastijskih ratova i pokolja koji su izazvani Osmanskom invazijom u 16.stoljeću.

Desničarska koalicija aktivističkih skupina za jednaka prava u regionu, upozorila je prošle sedmice da Islam osvaja Evropu i objavila planove za pristupanje protestima. 

Dalje prema zapadu, sve od Francuske prema Ujedinjenim Američkim državama, konzervativni političari uključujući i Republičke predsjedničke kandidate su također ukazali na sukob civilizacija prilikom iznošenja prijedloga za zabranu izbjeglica ili potpunom zaustavljanu muslimanskih izbjeglica. 

Danas se riječi kao što je islam I Evropa pojavljuju I konzistentni su kao ulje I voda. Ali, činjenica koja ostaje u povijesti Evrope stotinama godina jesu muslimani I kršćani koji su dijelili zajedničku kulturu, pričaju isti jezik i nisu posmatrali jedne druge kao 'strane' ili 'ostale', kazao je Almond.

Najjači dokaz leži u ratištima, gdje su muslimani i kršćani umirali stoljećima jedni pored drugih. 

Nisu samo Osmanlije bili oni koji su imali multikonfesionalne vojske. Muslimani i kršćani su se borili na svim stranama I srednjovjekovne Španije, gdje je posljednja muslimanska kraljevina bila poražena 1492.godine.  Velika katalonska kompanija, završila je zapošljavanjem hiljadama Turaka nakon što su bili plaćeni da se bore protiv njih.

Frederik II, kralj iz 13.stoljeća koji je postao car Svetog Rimskog Carstva, angažirao je hiljade arapskih muslimana koji su bili strijelci i ratnici tokom ratova protiv suparničkih frakcija u Italiji, uključujući i papine vojske.

Krimski rad iz sredine 19.stoljeća, konflikt koji je neđto bliži modernim trenucima, slična je mješavina identitea I lojalnosti. Alžirski vojnici bili su unovčeni u francuskoj vojci: Tatar muslimani su bili u ruskim redovima, sve vrste kršćana uključujući i Kozake, rumunsku miliciju i grčke doktore - bili su na službi Osmanlijama. 

Poenta nije da se romantizira ova prošlost, koja je u bilo kojem događaju bila krvava i brutalna. Međutim, važno je imati na umu ove historijske napomene kada se razmišlja o ideološkim podjelama i političkim retorikama sadašnjosti. 

Strateško biranje kada da se priča o religijskim razlikama kao i kada da se šuti je stari trik u historiji, kazao je Almond. To je veoma korisna taktika u politici također. 

(The Independent)