Umro pjevač iz Granda: Izgubio najtežu bitku, porijeklom iz Bosne i Hercegovine
Pjevač Aco Babić preminuo je poslije duže i teške bolesti u 52. godini.
Sahrana je danas na gradskom groblju u Novom Sadu.
Na društvenoj mreži Fejsbuk prijatelji se opraštaju od Ace uz potresne riječi:
- Tvoje pjesme ostaju...", "Malo je reći da sam šokiran, na kub... Aco Babic putuj s' Bogom, pamtiću te", "Posljednji pozdrav dragom kolegi Aco Babic...Putuj sa anđelima. Porodici iskreno saučešće"...
Aco Babić je rođen 13. aprila 1973. godine u Bijeljini, kao treće dijete po redu na radost svojih roditelja i dvije starije sestre. Odrastao je i školovao se u Ugljeviku, u Bosni i Hercegovini.
Već u prvim školskim danima kod njega je primećeno interesovanje za muziku i odmah biva angažovan na mjesnim priredbama i svečanostima gde nastupa pevajući tadašnje hitove afirmisanih pevača, ne sluteći da će jednog dana i sam krenuti putevima estrade.
Prelaskom u peti razred Osnovne škole "Veljko Lukić Kurjak", odmah je primijećen njegov talenat od strane nastavnika muzičkog vaspitanja, Spomenka Novakovića, koji ga angažuje u školski duvački orkestar sa kojim nastupa širom tadašnje SFRJ. U tim gradovima osvajaju velike simpatije publike ali i nagradu za najbolji školski orkestar na republičkom nivou. Sami nastupi, nagrade i priznanja im, kao takvima, otvaraju mnoge puteve i pozive za gostovanja na mnogim velikim svečanostima. Jedna od takvih je bila i svečanost "Radost Evrope" 1988. godine u Beogradu, u Sava Centru, gde zajedno sa orkestrom nastupa pored Stefana Milenkovića i hora iz Beograda. Bili su predstavnici SFRJ uz dvadesetak predstavnika zemalja Evrope. O tom nastupu koji mu je i najdraži, kaže: "Bili smo ili mnogo mladi ili zaokupljeni svojim "mladalačkim problemima" da bi imali vremena da razmišljamo kako smo MI upravo tada bili pravi "reprezentativci" svoje zemlje... a kad se samo setim velike bine, našeg nastupa i gromoglasnog aplauza tri, četiri hiljade ljudi nakon naše svirke... shvatim da smo bili mali a u isti mah i Veliki ljudi tog vremena..."
Nakon završene srednje škole, kao što i priliči momcima iz njegovog rodnog kraja, odlazi na odsluženje vojnog roka u nezgodno vrijeme, 1991. godine. Taj period života, koji prati i raspad države, bi najradije zaboravio...
Sredinom devedesetih dolazi u Novi Sad gdje upisuje Višu tehničku školu na kojoj upoznaje društvo koje se već uveliko bavi svirkom po lokalima u gradu i okolini i koji imaju "upražnjeno" mjesto bubnjara. "Nisam mnogo razmišljao i upao sam u bend, mlad, željan muzike a i novac mi je bio više nego potreban za život i školovanje..." - kometarišući sam početak i razlog bavljenja ovim poslom.
Malo po malo, potpuno prelazi u vokalne soliste i sa bendom "Maratonci 021" kreće u profesionalne vode sa kojim u avgustu 2000. godine izdaje svoj muzički prvenac za izdavačku kuću "Renome" iz Bijeljine pod nazivom "Ko će zaplakati pre". Album im donosi mnogo poziva za gostovanja po Bosni i Srbiji pa će uslijediti i drugi album pod nazivom "Ima, ima dana" u decembru 2002. godine, ali ovaj put za izdavačku kuću "Grand production".
Poslije šest godina više nego uspješne saradnje sa bendom, ipak odlučuje da nastavi kao solista, ali i kao tekstopisac, kompozitor, interpretator i izvršni producent kompletnog albuma pod naslovom "O ljubavi". Ovaj album izdaje u saradnji sa izdavačkom kućom "VIP" iz Beograda, početkom 2005. godine. Njegov autorski talenat i pesme za koje sam radi muziku i tekstove, uvode ga i u novi način učešća na estradnoj sceni jer od kolega dobija pozive za saradnju na njihovim albumima. Pojavljuje se kao autor pjesama za Anicu Milenković, Feđu Dizdarevića, Kadi...
(Telegraf.rs)