Salahudin Fetić za Novi.ba: Bereket kojim smo u ramazanu obasuti je najveća lekcija i šansa koju trebamo iskoristiti

Ramazan polako se približava svom kraju, a za Novi.ba govorio je Salahudin Fetić iz Novog Pazara, inače direktor Media centra i glavni i odgovorni urednik lista Glas islama.

Salahudin Fetić rođen je 1987. godine u Rožajama u imamskoj porodici, od oca Muhameda i majke Emire. Osnovnu školu završio u rodnom gradu. Srednju Medresu Gazi Isa-beg u Novom Pazaru. Visoko obrazovanje stekao na Internacionalnom univerzitetu u Novom Pazaru, na departmanu za Računarske nauke. Na istom odbranio i master rad iz oblasti razvoja informaciono-komunikacionih tehnologija i uticaja na razvoj medija. Trenutno pohađa doktorske studije. 

Radno iskustvo započeo u Izdavačkoj kući El-Kelimeh 2005. godine, potom nastavio Media centru Islamske zajednice 2007. godine, gdje i danas radi na poziciji direktora Media centra i glavnog i odgovornog urednika lista Glas islama. Od 2010. godine aktivan je bio u redakciji i jedno vrijeme uređivao reviju Sandžak, koja je izlazila u organizaciji Bošnjačke kulturne zajednice. 

Od 2014. godine vodi Sandžak Media grupaciju koja pored Glas islama, okuplja još tri medija: Sandžak Televiziju, Radio Refref i Sandžačku informativnu agenciju SANA. Oženjen je i otac troje djece.

Razgovarao: Mirza Hadžijusufović

Možete li nam reći kako i na koji način se vjernici pripremaju za ramazan i kakvi su običaji u Vašoj sredini?
- Ramazan od svojih srednjoškolskih dana provodim u Novom Pazaru, gdje zapravo živim i radim. Tokom ramazana nerijetko sam, usljed poslovnih aktivnosti, u prilici boraviti i u okolnim gradovima Sandžaka, matici Bosni i Hercegovini, regionu ali i dijaspori. Zasigurno mogu posvjedočiti da je u Sandžaku, a pogotovo Novom Pazaru, ramazanski ambijent poseban.

Običaji koji se u ramazanu praktikuju vezani su za poštivanje islamskih propisa koji se za ramazan vežu, ali svakako i onih neobaveznih a pohvaljenih ukrasa koji ramazan onda čine posebnim. Tokom mjeseca ramazana kod nas mijenja se režim života, ne samo nas u i oko Islamske zajednice, džamije i džemata, već kompletan ritam grada dobija neku novu dimenziju. Obzirom da je grad najaktivniji i najživlji od iftara do sehura, kada i rade svi ugostiteljski objekti, jutarnji odbor traje malo duže. Aktivnosti počinju od popodnevnih mukabela, prediftarske idile čekanja vrućih ramazanskih pitica, iftara, teravih-namaza, druženja do sehura itd.

Posebnu čar zasigurno daje i specijalan ramazanski program koji se na Sandžak Televiziji emituje po posebnoj ramazanskoj programskoj šemi. Ovogodišnji ramazan smo dočekali u posebnom vanrednom stanju, bez teravija, sa zatvorenim džamijama, što je posebno teško padalo vjernicima koji su navikli da ramazanske dane provode u džamijama. Međutim, hvala Allahu evo mjere se polahko popuštaju, od jučer su otvorene džamije, klanjali smo prvu džumu i teravije, dok mukabele i ostali vjerski program pratimo posredstvo TV programa Sandžak Televizije, kao i društvenih mreža Islamske zajednice.

Obzirom na vanrednu situaciju, te činjenicu da su škole od uvođenja vanrednog stanja zatvorene, Sandžak Televizija je u saradnji s Maticom bošnjačkom i Ministarstvom prosvjete Republike Srbije organizirala sprovođenje nastave na daljinu na bosanskom jeziku, za učenike osnovnih i srednjih škola, kao i nastavu islamske vjeronauke. Tako da je trenutno pored ramazanskog programa koji počinje u 19 časova, od jutra do tada, popunjen nastavom za sve razrede osnovnih i srednjih škola. Posebno spominjem ovaj projekat jer smo ponosni što smo uspjeli da, kao i uvijek, i u vanrednom stanju odgovorimo na pravi način i budemo servis našim gledaocima, što je u osnovi i naša misija.

Možete li nam opisati jedan svoj ramazanski dan?
- Moj ramazanski dan je pretežno vezan za organiziranje ramazanskog programa na medijima Sandžak Media grupe. Dakle, nemam baš tu privilegiju da se u ramazanu mogu posvetiti samo vjerskom životu, ali obzirom da mi je posao i vezan za praćenje, snimanje i emitovanje vjerskih sadržaja nisam toliko ni uskraćen. Dakle nemam neku ustaljenu dnevnu šemu, već moj tempo i raspored aktivnosti diktiraju potrebe pripremanja ramazanskog programa. Ali ono što je sigurno, aktivnosti traju negdje od 10 časova, pa sve do par minuta pred iftar, a nerijetko se nastavljaju i nakon iftara.

Možete li nam opisati atmosferu tokom ramazana dok ste Vi bili dijete?
- Obzirom da sam rođen, odrastao a i danas živim u imamskoj porodici pored oca i brata koji su imami, kao i četvoricu amidža koji su također imami, moj ramazanski život u djetinjstvu je bio zaista protkan vjerom i vjerskim aktivnostima. Ramazani su kako sada tako i tada bili i ostali radost mene i moje porodice. Želja za postom javila se u djetinjstvu. Sa 9 godina ispostio sam cijeli ramazan, i to je bila jedna od mojih velikih dječačkih pobjeda na koju sam ponosan i tada a i sada. 

Pored posta, sa ocem sam redovno išao na teraviju. A obzirom da je u tim godinama u mojim rodnim Rožajama razvoj Islama među omladinom bio u ekspanziji, nakon teravije druženja u džamijama i sijelima nastavljala su se do sehura. Bile su to duge zimske noći kada se imalo vremena itekako sijeliti. Na tim sijelima učilo se o islamu, čitala se tada dostupna islamska literatura i periodika, gledali se snimci na VHS kasetama sa vjerskim programom i sadržajem, što je u to vrijeme bila prava atrakcija za mene.

To su neke impresije koje mi se prvo javljaju kada pomislim na ramazan i djetinjstvo. Bili su to najsrećniji ramazani. 

Koje su to neke životne poruke ramazana koje nam mogu pomoći?
- Ramazan utiče na čovjeka s mnogo aspekata, a meni najfascinantniji efekat koji post u mjesecu ramazanu ostavlja na čovjeka jeste ta smirenost koju i najagresivniji ljudi dožive dok poste. Smirenost u duši, razumu i tijelu. 

Drugo, produktivnost u radu – mnogi bi kazali u ramazanu se ne jede, čovjek je manje produktivan, dok posti. Međutim, nasuprot, moja iskustva govore da su ljudi, ja sam, moje kolege itd. mnogo produktivniji i efektniji u mjesecu ramazanu tokom posta nego inače. Generalno, bereket kojim smo u ramazanu obasuti je najveća lekcija i šansa koju trebamo iskoristiti. 

Razgovarao: Mirza Hadžijusufović