Velika tuga: Preminula jedna od najvećih legendi NBA lige
Leni Vilkins, trostruki član Kuće slavnih košarke – kao igrač, trener i član „Dream Teama“ iz 1992. godine – preminuo je u 88. godini, saopštila je njegova porodica. Legendarni plejmejker i trener preminuo je okružen porodicom, a uzrok smrti nije objavljen.
Vilkins je bio sinonim za eleganciju i dostojanstvo na terenu i klupi. Tokom karijere vodio je čak 2.487 NBA utakmica, što je i dalje ligaški rekord, a u historiju je ušao i kao prvi trener s više od 1.000 pobjeda. Američku reprezentaciju predvodio je do zlata na Olimpijskim igrama u Atlanti 1996. godine, a četiri godine ranije bio je pomoćnik u čuvenom „Dream Teamu“ koji je osvojio zlato u Barseloni.
Komesar NBA lige Adam Silver odao mu je počast:
„Leni Vilkins predstavljao je ono najbolje što NBA ima. Bio je šampion, vizionar i jedan od najuglednijih ambasadora igre. Njegova posvećenost zajednici, posebno Sijetlu, bila je jednako inspirativna kao i njegovi sportski uspjesi.“
Vilkins je kao igrač proveo 15 sezona u St. Louis Hawksima, Seattle Supersonicsima, Cleveland Cavaliersima i Portland Trail Blazersima. Devet puta nastupio je na All-Star utakmicama i dva puta bio lider lige po asistencijama. U sezoni 1968/69, prvoj u Sijetlu, u prosjeku je bilježio 22,4 poena, 8,2 asistencije i 6,2 skoka. Bio je poznat po rečenici:
„Vođe ne viču i ne deru se.“
Kao trener, najpoznatiji je po osvajanju NBA titule sa Sijetlom 1979. godine – trijumfu koji ga je učinio vječnom legendom tog grada. U dvije decenije trenerskog rada vodio je Sijetl, Atlantu, Klivlend, Toronto i Njujork. Godine 1994. proglašen je za trenera godine, a u trenutku povlačenja 2005. imao je 1.332 pobjede, što je tada bio NBA rekord.
Njegova statua postavljena je ispred arene „Climate Pledge“ u Sijetlu, kao simbol poštovanja prema čovjeku koji je obilježio grad. Bio je i dugogodišnji humanitarac – njegova fondacija decenijama je pomagala dječijoj klinici Odesa Braun.
Rođen 28. oktobra 1937. u Bruklinu, Vilkins je košarku zavolio na njujorškim igralištima, a profesionalnu karijeru započeo je nakon koledža Providens kao šesti pik NBA drafta 1960. godine.
Kao igrač-trener prvi put je sjeo na klupu 1969. godine u Sijetlu, gdje je, kako je sam govorio, „otkrio čar trenerskog posla“ nakon što je osmislio akciju koja je preokrenula utakmicu. Od tada je strastveno vodio timove, a njegovu smirenost i autoritet pominju mnogi bivši igrači, uključujući Stiva Kera:
„Bio je oličenje dostojanstva i tihi vođa koji je nadahnjivao generacije.“
Vilkins je ostavio neizbrisiv trag – u igračkoj, trenerskoj i ljudskoj dimenziji. Iza sebe je ostavio suprugu Merilin, djecu Lišu, Rendija i Džejmija, te sedmero unučadi.
