UPOZORENJE IZ LONDONA: Dodik je realna bezbjednosna prijetnja za BiH

Na adresu redakcije „Slobodna Bosna“ stigla je reakcija iz Londona, koju prenosimo u cjelosti.

Piše: dr. BOBAN BOGDANOVIĆ (London)
politički disident iz Srbije, politički azilant u Švicarskoj

U svom najnovijem vanrednom obraćanju javnosti, predsjednik Srbije Aleksandar Vučić je ponovo pokazao šta znači politička zloupotreba institucija i države u funkciji očuvanja lične vlasti. Umjesto konkretnih informacija i odgovornosti, građani su ponovo bili izloženi poznatom scenariju: strah, dramatizacija, spoljašnji neprijatelj, lažna patriotska poza — i na kraju, nijedno rješenje.

Kada vlast pravi vanredno stanje — da bi sakrila sebe

Vučić je svoje obraćanje započeo frazom da je Srbija u „najtežoj situaciji od 2008. godine“. Ta tvrdnja nema nikakvo uporište u bezbjednosnim podacima, već služi isključivo unutrašnjem marketingu straha.
Nema rata, nema realnih sankcija, nema političke izolacije — ali ima potrebe da se skrene pažnja sa: ekonomskog kolapsa, depopulacije, diktature jednog čovjeka i partije, pravosudnog mraka i medijske blokade.

Ekonomske blokade? Ne — ekonomski neuspjeh.

Predsjednik Srbije insinuira da je Srbija pod ekonomskim napadom spolja. Istina je suprotna: Evropska unija je i dalje najveći donator i trgovinski partner Srbije, ne postoji formalni režim sankcija ni od SAD ni od EU. Ono što postoji jesu upozorenja na kršenje vladavine prava, korupciju i veze sa kriminalnim strukturama — što nisu „pritisci“, već reakcije na stvarnost koju Vučićev režim proizvodi.

Republika Srpska kao taoc Vučićevog marketinga.

Najopasniji deo govora odnosi se na podršku Miloradu Dodiku. Ta podrška nije bratska — već instrumentalna. Dodik je posljednji bedem Vučićevog etno-nacionalnog teatra na kome se „brani srpstvo“, dok u Srbiji nestaju ljekari, profesori, poljoprivrednici i mladost.

Istovremeno, Dodik je realna bezbjednosna prijetnja za BiH. Njegova politika je zasnovana na konfrontaciji, destabilizaciji i otvorenom antidejtonskom djelovanju. Jedini način da se obezbijedi stabilnost u BiH jeste: da Dodik trajno nestane sa političke scene — ne kao žrtva, već kao neko ko je u više navrata djelovao protiv mira — da bude lustriran, a ne nagrađivan pažnjom. Svaka dalja podrška njemu od strane Srbije je izvoz krize i opasan atak na regionalnu bezbjednost.

Kurti nije saveznik, ali je u jednom u pravu.

Moja saradnja sa premijerom Kosova Albinom Kurtijem prestala je u oktobru 2024. godine, u trenutku kada su njegovi postupci počeli da ugrožavaju srpsku zajednicu na Kosovu i krše postignute dogovore sa EU, SAD i Velikom Britanijom. Međutim, u jednom se Albini Kurti i gotovo sve opozicione partije Republike Kosovo, kao i dobar dio međunarodne zajednice, složili sa mnom: Srpska lista nije politička partija — već teroristička ćelija pod direktnom kontrolom Aleksandra Vučića, Zvonka Veselinovića i dijelom ratnog zločinca, ubice Olivera Ivanovića i dokazanog teroriste Milana Radoičića.

Ta struktura je:
Rukovodila kriminalnim aktivnostima na sjeveru Kosova,
Inspirisala nasilje nad građanima srpske nacionalnosti i novinarima,
Obezbijedila logistiku za niz terorističkih akcija koje su direktno podrivale suverenitet Republike Kosovo i mir.

Republika Kosovo ima ne samo pravo, već i obavezu da tu organizaciju zabrani i na tome žestoko insistiram! Srbi na Kosovu ne smiju više biti taoci kriminalnog trijumvirata iz Beograda sa Andrićevog Venca.

Tihi egzodus Srba — rezultat politike Srpske liste, ne Prištine!

Više od 100.000 Srba napustilo je Kosovo u posljednjih 15 godina. Vlast u Beogradu to predstavlja kao posljedicu albanskog pritiska, ali istina je bolnija: Srbima je sa Kosova presudila vlastita „zaštita“ — kriminalizovana, bahata, nasilna. Oni koji su željeli mir, školu, porodicu i normalnost — postali su smetnja. Teren su napustili ne zato što su bili ugroženi od Albanaca, već zato što više nisu mogli da žive u sistemu straha koji je teroristička Srpska lista instalirala.

Posljednji čin stare predstave

Aleksandar Vučić ne govori kao predsjednik države, već kao dokazani diktator i reditelj straha. Njegovi monolozi nisu poziv na sabornost, već očajnički pokušaj da održi kontrolu nad sistemom koji se urušava.