VELIKA TUGA, UMRO POZNATI SRBIN: Porodica potvrdila žalosnu vijest
Dragan Kolundžija, poznati srpski pjesnik, preminuo je u nedelju u 82. godini
Dragan Kolundžija rođen je u Gornjem Vodičevu, kod Novog Grada (bivši Bosanski Novi), pod Kozarom, 29. avgusta 1938.
Osnovnu školu završio je u Beogradu školi "Josip Pančić" na Banovom brdu, boraveći kod ujaka Đure koji ga je posvojio. Srednju školu je također završio u Beogradu a diplomirao je na Filološkom fakultetu - Grupa za jugoslovensku i opštu književnost.
Cijeli radni vijek proveo je na Kolarčevom narodnom univerzitetu (danas Zadužbina Ilije M. Kolarca) u Beogradu, na mjestu stručnog saradnika i urednika Katedre za književnost i umjetnost, a u dva maha je u svojstvu jugoslovenskog profesora srpskog jezika i književnosti radio u osnovnim i srednjim školama u Francuskoj.
Prvu pjesmu objavio je u listu "Omladina" 1954, a književnoj javnosti skrenuo je pažnju kada su mu Oskar Davičo i Vasko Popa objavili ciklus pesama u drugom, aprilskom, tek pokrenutom književnom časopisu "Delo" 1955.
Prvu zbirku "Zatvorenik u ruži" objavio je 1957. godine nakon čega je uslijedilo više od trideset pjesničkih izdanja.
Kao gimnazijalac postao je 1956. godine najmlađi član novoosnovane književne grupe neosimbolista, čiji su članovi bili Branko Miljković, Dragan M. Jeremić, Božidar Timotijević, Milovan Danojlić, Žika Lazić, Petar Pajić i Kosta Dimitrijević.
Objavio je brojne zbirke pesama: Zatvorenik u ruži, Čuvari svetlosti, Zlato i roditelji, Koja godina, koja zvezda, Pogleđevo, Orah, Tamne vojske, Ostavljeno svetlo, Lirika, Zvono za povratak, Očevina, Svežanj ključeva, Godine koje proći neće, Zaustavljene kapi, Plamom smo vezani, Nesvanulice, Pristala da bude jabuka, Zaustavljen život, Kozara, opet, Skrovište, Dnevnik zatvorenika u ruži, Dato u drhtanju, Zatvorenik u ruži među svojima, Kozara, Kozara, Pesme u vremenu, Prozor otvoren na plavo, Ničija kuća, Vek u ratovima i u ljubavi, Svetlost u pamćenju, Otac i Srbija, neke i ponovljenim izdanjima.
Dobitnik je više književnih priznanja: Mladost, Struške večeri poezije, Dragojlo Dudić, 4. jul, Dvadesetsedmojulska nagrada Bosne i Hercegovine, Branko Ćopić za celokupno književno djelo i za Kozaru, Vukova nagrada, Književni vijenac Kozare, Pavle Marković Adamov, Matija Ban, Nek teku reke, Pečat varoši sremskokarlovačke, Odzivi Filipu Višnjiću, Disove nagrade na 34. Disovom proleću održanom 1997. godine.
Dvije decenije kasnije, na Svjetski dan knjige i autorskih prava, 23. aprila 2018. godine, u organizaciji Gradske biblioteke Čačak, tokom 55. Disovih svečanosti u sali skupštine Grada održano je književno veče "Zatvorenik u ruži" na kome su predstavljena "Izabrana djela Dragana Kolundžije".
- Osim knjiga iza mene će ostati i reči da sam volio, pjevao, živio - rekao je jednom.
- Kolundžija poeziju nije naučio ni od kakvog pjesnika, već ga je poeziji učila Kozara, djetinjstvo, životinje koje je čuvao, rat - zabilježio je 1957. Branko Miljković.
Što se tiče tematike njegovih pjesama, najviše se bavio staradanjem Srba za vrijeme Drugog svjetskog rata, na Kozari i u Krajini, i uopšte stradanjem svoje porodice.
Njegove prve pjesničke knjige neosimbolističke inspiracije unosile su u tadašnju peziju boje i tonove neposrednog mladalačkog doživljaja rustikalnog života i pejzaža prepunog dramatičnih i sugestivnih pesničkih projekcija i preokupacija.
Ostale su i riječi Stevana Raičkovića: "Kolundžijna poezija je sva bez ostatka – poput kakvog suncokreta – spontano okrenuta idealima dobra i humanizma".
Kolundžija, kao ni jedan pjesnik do sada, cijeli je život posvetio poeziji. Živeo je za nju. Bio je pjesnik dvadesetčetiri časa, pjesnik kome je istinski bilo stalo do poezije, do njene čistote, do čitalaca kome je namijenjena.
Poezija mu je prevođena na francuski, ruski, engleski, njemački, turski, kineski, češki, italijanski, bugarski, slovenački, slovački, makedonski i albanski jezik, a pjesme su mu uvrštene u više domaćih i inostranih antologija.
Izvor: Srbija danas
