Srbijanski mediji iznijeli podatke o ubistvima u Sarajevu zbog kojih se trese kompletna regija

Srbijanski mediji, vjerovatno po prvi put u istoriji, priznali su djelomične zločine koje je srbijanska JNA, potpomognuta paravojnim formacijama, napravili u Sarajevu.

Telegraf.rs donosi detaljnu analizu usporedbe poginulih tokom NATO bombardovanja Srbije i opsade Sarajeva.

Naravno, Saralije, Bosanci i Hercegovci jako dobro znaju šta se sve dešavalo od 1992. do 1995. godine, ali priznanje zvjerstava od strane jednog srbijanskog medija, svakako je korak naprijed u pomirenju između naroda na ovim prostorima.

Tekst vam presosimo u cjelosti:

Ispovjest lidera SPO-a Vuka Draškovića šokirala je sve na prostorima Jugoslavije, a da li su njegove tvrdnje da je od srpskih bombi u Sarajevu poginulo više ljudi nego Srba od NATO projektila prosudite sami, piše Telegraf.rs.

U intervjuu za Telegraf.rs koji je šokirao Srbe i Srbiju lider Srpskog pokreta obnove Vuk Drašković izneo je tvrdnju da je više ljudi poginulo od srpskih bombi u Sarajevu, nego od projektila NATO pakta tokom bombardovanja! Ove riječi odjeknule su na prostoru čitave bivše Jugoslavije i rasplamsale pravu bitku u komentarima. Bilo je onih koji su ove riječi nazivali lažnim, ali i onih koji su ih potvrđivali. Telegraf.rs vam donosi zvanične podatke o ovim zločinima, pa prosudite sami.

– Naravno da bole žrtve NATO bombardovanja, ali njih je višestruko manje nego što je, recimo, od srpskih bombi ubijeno civila samo u Sarajevu. Za tri godine, ubijeno je blizu 12 hiljada civila, a od toga više od 2.000 djece. Zašto ovo prećutkivati i skrivati? – rekao je Drašković za Telegraf.rs.

BOMBARDOVANJE SRJ ODNIJELO 2.000 ŽIVOTA!

NATO bombardovanje Savezne Republike Jugoslavije u Srbiji poznato i kao Milosrdni anđeo ili NATO agresija, bila je završna faza Rata na Kosovu i Metohiji, koja je trajala je od 24. marta do 10. juna 1999. godine. To je bilo drugo važnije vojno uplitanje NATO-a nakon bombardovanja Republike Srpske u operaciji Namjerna sila 1995. i najveći vojni sukob na prostoru Srbije i Crne Gore od vremena Drugog svjetskog rata.

Intervencija NATO-a je izvršena bez odobrenja Savjeta bezbjednosti zbog optužbi da srpske snage bezbjednosti vrše etničko čišćenje kosovskih Albanaca. Neposredan povod za akciju bila su dešavanja u Račku i odbijanje jugoslovenske delegacije da potpiše sporazum iz Rambujea.

U bombardovanju je pogunulo oko 2.000 civila. Najviše poginulih bilo je u napadima na putnički voz u Grdeličkoj klisuri[45] 12. aprila (11), na kolonu albanskih izbjeglica kod Đakovice[45] 14. aprila (75), na zgradu RTS-a u Beogradu 23. aprila (16), na Surdulicu 28. aprila (16), na putnički autobus kod mjesta Lužane 1. maja (23), na Niš kasetnim bombama 7. maja (20), i na kraju najteži napad na civile, 14. maja na drugu kolonu albanskih izbjeglica kraj Prizrena, sa 87 mrtvih.

Napad koji je dobio najveću medijsku pažnju bio je napad 8. maja na ambasadu Narodne Republike Kine u Beogradu, koji je izazvao veliku diplomatsku napetost između vlada te države i Sjedinjenih Američkih Država. U tom su napadu ubijena tri kineska službenika ambasade. NATO je ovu navodnu grešku opravdao „zastarjelim mapama“.

U Srbiji se do 1999. registrovalo između 15.000 i 20.000 novih slučajeva kancera, da bi taj broj već 2004. dostigao cifru od 30.000 novih bolesnika.

U OPSADI SARAJEVA ŽIVOT IZGUBILO PREKO 15.000 LJUDI!

Prema zvaničnim podacima u opsadi Sarajeva koja je počela sa zauzimanjem međunarodnog aerodroma u naselju Ilidža od strane “de facto” srpske Jugoslavenske narodne armije u noći sa 4. na 5. april 1992. godine a završila se 29. februara 1996. godine, stradao je 11.541 civil od toga 1.500 djece.

Za vrijeme opsade prosečno je palo 329 granata dnevno na Sarajevo. Rekord od 3.777 ispaljenih granata uknjižen je 22. jula 1993. godine. Granate su napravile ogromnu štetu, a najveću štetu su pretrpeli civilni, kulturni i vjerski objekti. Sarajevska je opsada sa 1.425 dana jedna od najdužih u istoriji modernog ratovanja.